“ใครที่คิดว่าแน่ จงออกมาต่อสู้กับข้าเสียแต่โดยดี อ้วนเสี้ยว เจ้าอย่ามัวหดหัวอยู่แต่ในกระดอง ออกมาสู้กับข้าให้รู้ผลแพ้ชนะกันไปเลย เจ้าโจโฉด้วย เจ้านายข้า ตั๋งโต๊ะได้กำชับมาว่าให้เด็ดหัวเจ้าไปให้ได้ และพวกเจ้า แม่ทัพ 18 หัวเมือง ใครคิดว่ามีฝีมือ จงออกมาสู้กับข้า”

เสียงตะโกนดังลั่นหน้าค่าย จากปากของ ลิโป้ นักรบหัวสิงห์ สุดยอดอัศวินมือหนึ่งของ บิ๊กตั๋ง ที่ฉายเดี่ยวออกมาท้ารบกับเหล่าแม่ทัพ 18 หัวเมืองที่รวมตัวกันหวังจะโค่นอำนาจของตั๋งโต๊ะ ในที่สุดก็มีทหารฝีมือดีสามนายออกไปสู้กับลิโป้ แต่ทั้งสามคนนั้นก็ถูกเด็ดหัวภายในพริบตา คงเหลือแต่ แม่ทัพทั้ง 18 หัวเมืองที่ยังคงมองหน้ากันอย่างอึดอัดใจ

“ในสถานการณ์เช่นนี้ ลิโป้ อยู่ในอาการคึกคักและมีกำลังใจเป็นอย่างมาก เรามิควรรีบออกไปต่อกรตามคำท้า แต่เราควรสงบนิ่งแล้วรอให้มันอ่อนล้า โรยแรงไปเสียก่อน จากนั้นจึงค่อยออกไปจัดการ”

..โจโฉนำเสนอต่อเหล่าแม่ทัพทั้ง 18 หัวเมือง โดยอาศัยหลักการพิชัยสงครามที่ว่า เมื่อข้าศึกมีพละกำลังและมากไปด้วยฝีมือการรบ รวมทั้งมีกำลังใจคึกคัก ให้ยืดเวลาออกไปเสียก่อนด้วยความอดทนโดยเฝ้ารอจนกว่าฝ่ายตรงข้ามจะเบื่อและอ่อนแรงหรือพลั้งเผลอ จึงค่อยบุกโจมตี

กลยุทธ์นี้สามารถนำไปใช้ได้เป็นอย่างดีในลักษณะดูเชิงไปก่อน เมื่อเห็นโอกาสจึงค่อยบุกและเข้าทำลายคู่ต่อสู้ ในกรณีดังกล่าว

ลิโป้นั้นขึ้นชื่อว่า เป็นนักรบที่เก่งฉกาจ ที่ไม่ใช่ว่าใครก็ได้ที่จะไปต่อสู้ด้วย <<

หลักการดังกล่าวสามารถนำไปใช้กับหุ้นได้เป็นอย่างดี..

กล่าวคือ หุ้นที่ราคาสูงแล้ว และซื้อขายกันอย่างคึกคัก โดยที่ราคามาจากฐานราคาที่ต่ำ ขอให้ระลึกไว้เสมอว่า หากเข้าไปเล่นอาจถูกเขาขายใส่ให้เราได้ตลอดเวลา หากจะเล่นต้องมั่นใจว่ามีฝีมือมากพอ เหมือนดั่ง ลิโป้นั้น รบเก่งและรวดเร็ว ฉันใด การที่คิดจะไปต่อกรกับหุ้นที่ราคาสูงแล้วเพื่อหวังว่าจะไปขายที่ราคาสูงกว่านั้นท่านต้องมีฝีมือ ฉันนั้น

– -> ถ้าคิดว่า ไวพอ การที่จะต่อกรกับลิโป้ดูสักตั้ง ก็สุดแล้วแต่ว่าท่านนั้น เจ๋งพอหรือไม่ <–